کبوتران هسته ای دل از قفس بریده اند

میانِ  تیرِ  دشمنان   به  آسمان  پریده اند

 

 

دراین فضای پر غبارِ دشمنی،چه دیدنیست

غرورِ کشوری که بر رُخ جهان کشیده اند

 

 

کبوترانِ  صلح   با  پیا م عشق  میروند

همین کبوتران به صلحِ هسته ای رسیده اند

 

چراغِ علم را به دستِ  عاشقان سپرده اند

دلاورانِ هسته ای  که  غرق در سپیده اند

  

 

 

 تو  قدرِ روشنی بدان، که این چراغ علم را

  

 به قیمتی عجیب در بهای خون خریده اند

  

 

 

به قطره قطره های خون آن کبوتران قسم

به جای قطره های عشق لاله ها دمیده اند

 

 

 

چه زود قطره قطره جمع گشته اند مثلِ رود

برای  فتحِ   دل     یَمی  عظیم   آفریده اند

 

 

 

منافقان  !  به  دشمنانِ    میهنم   خبر  دهید

که  غرّشِ    فداییانِ    رهبری    شنیده اند؟

  

 

 

بگو به کرکسانِ کوردل :  شهید  زنده  است

مگر  دوکوهه ، فکّه  و  شلمچه را ندیده اند؟

 

 

شهیدِ  راهِ  علم هم   ،   ازان  دیار  آمدست

دلاورانه    مزّه های    عشق   را  چشیده اند

  

 

رضا ئی نژاد  ، احمدی  ،  محمّدی  و  شهریار

ز خونِ  لاله های  باغِ  جبهه ها  چکیده اند